Quy Nhon en de helse rit er naartoe

De lokroep van mooie witte bounty-stranden, zonder toeristen en met oude Cham tempels besluit ons naar Quy Nhon te begeven. We opteren voor de locale bus, altijd een avontuur op zich! Dit gezegd zijnde: we zijn blij dat we nog leven!!

Onze chauffeur, een red bull zuipende en tijgerbalsemsnuivende gek was eigenlijk niet meer dan een ordinaire spookrijder. We kregen de beste plaatsjes, helemaal vooraan, zodat we alle bijna-frontale botsingen goed konden zien. Stoppen deed hij enkel om passagiers (al rijdend) op de bus te trekken of eraf te zwieren. 6 uur lang hielden we elkaars klamme handjes vast.

Halverwege de rit konden we het fijne gevoel van afgezet te worden (figuurlijk) nog eens ervaren toen iedereen een gratis lunch kreeg en wij daarvoor moesten betalen. Toen hij ons op 18 km van Quy Nhon van de bus gooide (letterlijk), slaakten we een zucht van opluchtig. Rust.



Over Quy Nhon zelf valt niet echt veel te vertellen, de beloofde stranden zijn er wel maar de taxibrommers zijn te duur om ons er naartoe te brengen en fietsen zijn nergens te bespeuren. Het strand aan ons hotelletje heeft wel iets dankzij de ronde vissersmanden, maar is erg vervuild door de vele vissersboten die er voor anker liggen. Dus houden we het bij een nachtje en nemen volgende dag de (toeristen)bus naar Nha Trang.